veel van m’n collega’s proberen uit te leggen wat je bij een filosofisch practicus komt doen omdat ons beroep relatief onbekend is.
‘Wat een Filosofisch practicus is weet ik niet, maar Een filosoof heb ik wel van gehoord. Die denkt na over van alles,’ zou u kunnen denken.
Hier laat ik je even stoppen. Is dat wat een filosoof doet? Denkt hij na over van alles? Denkt hij na over hoe de schappen in de supermarkt bijgevuld moeten worden? Denkt hij na over welke zieke boom er uit het bos gehaald moet worden? Denkt hij na over hoeveel gram boter er in een bananenbrood moet? Nee, dat doen een schappenvuller, een boswachter en een bakker. Dat zijn andere beroepen waarin nagedacht wordt. Dat is wat ze met elkaar gemeen hebben – ze denken na.
Ieder mens denkt na over wat voor hem of haar belangrijk is. Anders dacht je er niet over na. Als je stil gaat staan bij wat je denkt, kun je erachter komen dat je een gedachte moet bijstellen. Je veronderstelde iets, maar die aanname bleek niet helemaal te kloppen.
De Filosofisch Practicus helpt je om stil te staan bij gedachten waar jij bij stil wilt staan. Om samen je aannames/veronderstellingen te bevragen, te verdiepen. Samen op onderzoek om wijzer te worden. Waarschijnlijk ontdek je inzichten, vind je rust in je dagelijkse leven door een beter besef. Zonder oordeel wordt er naar je geluisterd, de Filosofisch Practicus is de ideale gesprekspartner.
Het leven na kennismaking met de Filosofisch Practicus laat je meer vragen stellen bij wat je ‘vroeger’ aannam. Je wordt je gewaar van je eigen veronderstellingen en stelt daar kritische vragen bij. Je leeft bewuster. Het helpt je bij het maken van keuzes en geeft vrijheid en rust. Je leert leven met vragen, met onzekerheid en hoeft het niet allemaal te weten.